​Izabela Kowalczyk

Sans titre, 2017 - 2018

​

Moja aktualna działalność zmierza coraz bardziej w kierunku minimalizmu i sztuki nieobiektywnej. Zachowując pewną swobodę i spontaniczność, odwołuje się czasem do tradycji abstrakcji geometrycznej.

Rytmicznie zgrupowane linie tworzą chwiejne stosy albo przypominają tańczące wstążki.

Przenikanie się tych, bardziej lub mniej regularnych, jednobarwnych form tworzy w punktach zbieżnych nowe wartości chromatyczne lub nowe barwy. Linie łączą się, tworzą węzły i napięcia …

Na granicy między statyką i ruchem, wizualnie, kompozycje te wydają się bardzo kruche, jak gdyby zaraz miały się rozsypać, niczym bierki.

 

Kompozycje linii o zmiennej szerokości są rozwinięciem starszych prac, w których nakładają się na siebie kolorowe i przeźroczyste, płaskie figury. Zestawione ze sobą płaszczyzny tworzą nowe barwy, nowe kształty oraz głębię. Ich formy, pierwotnie większe i bardziej organiczne, zaczynają się rozciągać, wydłużać i mnożyć, przypominając dziwne, nieznane pismo.